War Child | Klimmenaardaaro

De Kilimanjaro top is bereikt! Het dak van Afrika!

Posted on februari 18, 2015 by gideontailleur

Het lijkt weer zo´n cliché opmerking: de weg ergens naartoe is veel mooier dan het eindpunt. Voor de beklimming van de Kilimanjaro gaat dit zeker op! Maanden zat ik in voorbereiding, fysiek, mentaal, maar ook om voor War Child geld in te zamelen. En op het moment van het bereiken van de top voelde ik me zo beroerd dat ik er niet van kon genieten en het liefst zo snel mogelijk weer naar beneden wilde gaan.

Vooraf deed ik misschien wat luchtig over de beklimming. Wie mij de vraag stelde hoe zwaar de beklimming was van de Kilimanjaro gaf ik het antwoord: “de wandeling is wellicht niet zo zwaar, maar de kans op hoogteziekte zal enorm zijn en dat wordt pittig.” Achteraf weet ik beter! De top van de Kilimanjaro bereiken vergt een flinke dosis doorzettingsvermogen en mentale kracht! Naast de wandeling moet je daarnaast vermoeidheid (slaap tekort) en kou weten te trotseren.

Dank aan sponsoren Royal Asscher, Schaap Citroen, Lenco, Hanwag, Carl Denig en Amsterdammertje, helaas houd ik mijn hand verkeerd op de vlag door de harde wind en mijn fysieke gesteldheid op dat moment.

Ik ben blij dat ik het voor een goed doel heb kunnen doen, want dit gaf me ook gedurende de beklimming de extra kracht om tot dit hoogtepunt te komen. Ik merkte dat dit bij velen van onze groep het geval was. Daarnaast had ik ook nog een horloge van mijn overleden vader mee, zijn trots, wat mij extra mentale kracht gaf.

De beklimming
De Machame route, een 7-daagse beklimming van de Kilimanjaro, dat houdt in dat je in 5,5 dag van de jungle naar de top gaat en erna in 1,5 dag weer naar beneden. Ik spreek van een halve dag, omdat je op dag 5 overdag gaat wandelen, vervolgens na de lunch gaat rusten en om 23:00 uur ´s avonds aan je 7 uur durende beklimming van de Uhuru Peak begint op 5895 meter hoogte.

De eerste vier dagen had ik slechts een beetje hoofdpijn, maar voelde ik mij mij wel fit. Dag 2 en dag 3 maakte ik met een kleine groep zelfs nog extra hoge meters na het wandelen om mijn lichaam maximaal aan de hoogte te laten wennen.

Tot ik op dag 4 mijn steen stootte tegen een steen tijdens een ijskoude douche onder een waterval van gletsjerijs die we op onze route tegenkwamen. Het bloed stroomde eruit en mijn teen moest verbonden worden. Even was ik bang dat mijn wandeling er verder op zat. Gelukkig werd de teen niet opgezwollen de volgende dag en kon ik door!

Mijn teen de volgende ochtend behandeld.

De vierde nacht sliep ik nauwelijks door een mengeling van spanning en hoogte denk ik. Hierdoor startte ik de 5e dag vermoeid, na het vaste ritueel: ontbijten, slaapzak oprollen, tas inpakken, wandeltas klaarmaken met voeding, camel bag vullen, thermoskan vullen etc vertrek ik met loodzware benen. Eenmaal aan het lopen kreeg ik weer een energy boost en voelde ik me wederom topfit.

Bij aankomst van ons laatste kamp op 4600 meter voor de nachtklim naar de top, besloot ik zelfs om samen met 8 anderen nog 250 meter extra omhoog te wandelen (en dus ook weer omlaag), zodat we die hoogte alweer extra in het bloed hadden zitten en wellicht erna beter konden slapen. Gouden regel namelijk: klim hoog en slaap lager.

Adrenaline door mijn lichaam
Niets was minder waar. Terug aangekomen in het kamp en na de lunch ging ik in mijn bed liggen, echter de adrenaline gierde door mijn lichaam, waardoor slapen een utopie bleek. 21:30 was het de hoogste tijd om nog te eten, om vervolgens stipt om 23uur te starten aan de trip waar het allemaal om te doen was.

We startten de beklimming met onze groep netjes in een rij achter elkaar. Hoe hoger je loopt des te kouder het wordt, maar dit geldt ook voor het tijdstip. Om 05:00 bereikt de temperatuur namelijk zijn dieptepunt, “helaas” voor ons bereiken wij dan bijna het hoogtepunt, waardoor je dus maximale kou kan verwachten.

Na 2/3 van de beklimming raakte ik mijn hoofdlamp kwijt, mijn water toevoer raakte bevroren en 10 minuten erna bleek ook dat ik mijn groep kwijt was en dat ik achter een hele andere groep aanliep. “Pole, pole” luidde het van de gidsen. Wat in Swahili langzaam, langzaam betekent.

Stapje voor stapje kruip je als het ware de berg op. In deze meer stilstaande dan bewegende beklimming hoef je niet te verwachten dat je lichaam zich opwarmt. Met een gevoelstemperatuur van minimaal -15 is dit niet fijn. Zo´n 200 meter onder de top zie je de mensen zwalkend steun zoeken op hun stokken om niet om te vallen. We hadden volle maan, een heldere hemel vol met sterren. Je hebt het gevoel dat je steeds dichter bij deze sterren komt.

Ultieme meters
De hoogteziekte slaat dan echter toe, waarna ook de vermoeidheid opkomt. Tot twee keer toe weet ik ternauwernood te voorkomen dat ik op mijn wandelstokken in slaap val. De berg ga ik zien als een persoon, een vijand waar ik tegen in gevecht ben. In mezelf spreek ik de woorden dat ik me niet laat verslaan door deze persoon.

Deze laatste 200 meter beschouw ik als één van de meest bizarre momenten uit mijn leven. Mensen die zich meer voordoen als een soort zombie proberen kosten wat het kost hun lichaam die berg op te krijgen. De mentale kracht wint het hier van de fysieke gesteldheid. Heel even moet ik denken aan de video clip van de groep Bone Thugs N Harmony – Crossroads. Waarbij overleden mensen achter elkaar in slakkenvaart een berg oplopen.

Eenmaal aangekomen bij Stella point 5756 meter valt iedereen elkaar euforisch en vol emotie in de armen. De eerste mijlpaal is binnen, nu kan je officieel al zeggen dat je de top hebt bereikt. Echter, het uiteindelijke doel is natuurlijk het hoogste punt van de top, Uhuru Peak.

Uhuru Peak
Op weg naar deze top zie je langzaam de zon opkomen, geweldig mooi. Maar mensen lopen op hun tandvlees, waaronder ik, genieten van de zonsopgang kan ik dan ook totaal niet. De kou laat me niet meer los: een mix van een harde wind, de vermoeidheid en een gebrek aan drinken/eten in de weg naar boven. Ik wil slapen!

Slapen
Bijna zwaarder dan de weg omhoog was deze afdaling van minimaal 3 uur. Ondanks dat ik op mijn trillende benen nog zo´n drie keer val onderweg. Het is raar maar mijn hoogtepunt van dat moment is toch echt mijn bed! Eenmaal in het kamp duik ik gelijk mijn tent in na een 10,5 uur durende tocht (zie hieronder). Ik val in een diepe slaap. Twee uur later word ik wakker. Een ervaring rijker, een illusie rijker, maar vooral met een droom die is werkelijkheid geworden, nu pas dringt het tot me door!

Hoogte, tijd en harstslag meting de betreffende nachtloop die 10,5 uur duurde.

Mensen vergelijken graag
Als je de marathon hebt gelopen is de 2e vraag die mensen stellen “in welke tijd?”. Vraag me niet waarom, maar het is belangrijk voor de mens om te weten. Het zegt echter niks over de prestatie zelf: de voorbereiding die je erin hebt gestoken en de weg er naartoe die je hebt afgelegd om hetgeen te bereiken.

Zelf heb ik ooit de halve marathon van Amsterdam gelopen waar ik goed voor aan het trainen was. Zes weken voor de loop scheurde ik mijn hamstring in. De marathon leek ik op mijn buik te kunnen schrijven. Met hulp van de fysio wist hij me toch op tijd fit te krijgen. Zonder enige kilometers in mijn benen stond ik bij de start en liep ik de marathon uiteindelijk in 2 uur en 20 minuten. Een ruime tijd, maar ik kwam voor mijn gevoel van ver. De eerste de beste die ik tegenkwam vroeg gelijk mijn tijd en moest hard lachen om deze tijd. Maar het zei dus niks over mijn prestatie.

Zo ook na de Kilimanjaro kreeg ik op Facebook een opmerking dat deze beklimming een makkie is en dat je hem ook in drie dagen kan lopen. Mijn antwoord: “een hele marathon kan ook in 2 uur gelopen worden, maar als je hem in 4 uur loopt doe je nog steeds een top prestatie! Sowieso als je hem uitloopt in mijn ogen!” Er zijn meerdere routes met verschillende lengtes en of je hem nou in drie of zeven dagen loopt, de top bereiken en de mentale slijtage slag waar je doorheen gaat, dat telt. Hoe langer je erover doet, des te kleiner de kans op hoogte ziekte, maar des te hoger de kans op slaap tekort, oververmoeidheid en andere ziektes.

Mocht je ooit de Kilimanjaro willen beklimmen?
Het gaat niet om tijd, maar om genieten! Neem hier de tijd voor.

Kijkje boven op de top (helaas niet via mobiel te bekijken)

Deze campagne werd volledig vrijwillig verricht vanuit G-Tail, marketing bureau Amsterdam.

Met dank ook aan mijn alle bedrijven die mij hebben gesteund om geld in te zamelen en mij fit voor de top te krijgen:
Victorie Plaza te Alkmaar, Kurio, Jabra, DrukZo, Wijnvoordeel.nl, Vitaminstore, Ijscuypje, Delight Yoga, Ellen Hoog, VYDZ, LifeProof, Delight Yoga, New York Pizza, Knijn Bowling, Boostcamp Amsterdam, Hartslagmetershop.nl, Loenatix.nl, Conceptissimo en natuurlijk ook de namen die ik al eerder had genoemd:
Royal Asscher, Schaap Citroen, Lenco, Amsterdammertje, Carl Denig en Hanwag.

Terug naar startpagina

Kili Kili here we GO!!

Posted on januari 27, 2015 by gideontailleur

Maanden van voorbereiding worden nu realiteit. De beklimming van de Kilimanjaro gaat nu echt gebeuren. Ik heb geld ingezameld voor War Child, fysiek getraind, maar ook zeker mentaal getraind, zoals yoga, mindfullness en workshop ademhalen bij Wim Hof.

De beklimming zelf
We gaan vandaag de Machame Route doen in 7 dagen. Dit schijnt de mooiste camp route te zijn op de Kilimanjaro.

De route zoals wij die in 7 dagen lopen is een uitdaging maar zeker te doen voor de meeste mensen. De laatste 2 dagen naar de top vergen een portie mentale en fysieke taaiheid maar moeten uiteindelijk een ultiem gevoel van overwinning en voldoening geven!

Hoogteziekte
Stijgen boven zeeniveau betekent ook dat je je langzaam beroerder zal gaan voelen. Zo´n 70% van de beklimmers krijgt last van hoogteziekte. Zijn hier medicijnen voor? Jazeker! Diamox, maar dit onderdrukt de misselijkheid en hoofdpijn slechts, maar het neemt het niet weg. Hoogteziekte kan dodelijk zijn, op het moment dat je het onderdrukt weet je dus eigenlijk niet exact in welk stadium je je bevindt. Daarom is de vraag: “Wel of geen diamox?”. Ik ga waarschijnlijk voor het laatste, GEEN. Maar heb de pillen wel mee, just in case.

30 Januari: Machame Gate (1790m) – Machame Camp- (3010m)
De wandeling begint door een prachtig tropisch regenwoud met door mos bedekte bomen, eeuwen oude bomen en met een beetje geluk de witte & zwarte Colobus apen die je welkom roepen op de Kilimanjaro! De relatief vlakke route van vandaag duurt zo’n 5 tot 6 uur voordat het eerste kamp bereikt wordt. Het Machame kamp ligt net onder de boomgrens op zo’n 3.000 meter.

31 Januari: Machame kamp – Shira kamp (3840m)
We beginnen deze dag met het bewandelen van een steil pad. Wanneer de wolken wegtrekken ontstaat een prachtig zicht op de Western Breach en de gletsjers die de top van de Uhuru Peak kenmerken. Na de afdaling van een kleine vallei, de oversteek van een beekje en het bestijgen van de Shira bergrug wordt het Shira Kamp na zo’n 4 uur trekking bereikt. Een kortere dag, om niet teveel hoogte in een te korte tijd te overbruggen.

1 Februari: Shira kamp – Lava Tower Hut (4640m) – Barranco kamp (3960m)
We vervolgen de weg over lange ‘woestijn´-bergruggen en trekt langs Lava Tower, een 100 meter hoge ‘prop’ die een open pas (op 15.000 ft) aangeeft. In de middag dalen we via een stijl pad af naar de Great Barranco Valley. We stijgen deze dag zo’n 700 meter, hierdoor kan het lichaam goed acclimatiseren.

De gouden regel in de bergen tbv een correcte acclimatisatie is “Hoog klimmen, laag slapen”!

Hangende gletsjers glinsteren in de zonneschijn erboven, te midden van een griezelig decor van planten (Lobelia en Senecio). Dit schijnt hét “mooiste” kamp te zijn gedurende de beklimming. De tocht duurt ongeveer 6 tot 7 uur.

2 Februari: Barranco kamp – Karanga kamp (4035 meter)
Vandaag gaat de route wat op en neer in de hoogte. Ook weer tbv een correcte gewenning aan de hoger wordende hoogte. De dag begint met de beklimming van de steile “Barranco Wall”, het steilste stuk van de gehele beklimming! Deze dag telt ca 3 – 4 uur lopen.

3 Februari: Karanga kamp – Barafu kamp (4640m)
Vanaf het Karanga Camp zal u de tocht geleidelijk omhoog vervolgen. De temperatuur begint hier te dalen en de omgeving wordt kaler zodra we het Barafu kamp naderen Dit kamp is opgezet aan de rand van een kleine, open vlakte, vanwaar we ‘s nachts de laatste etappe naar de top zullen ondernemen. De totale wandeltijd is vandaag 3-4 uur. Zoveel mogelijk eten en drinken is onze “key tot succes”, voordat we onze tent instappen om te slapen.

4 Februari: Barafu kamp – Uhuru Peak (5895m) – Millenium kamp (3080m)
Vandaag (of zeg maar gerust vannacht) is de dag waar velen al lang naar uitkijken. We bereiken de top!

De dag begint om 1 uur ‘s nachts met een temperatuur die verschilt van het vriespunt rond middernacht van -12 tot -16 graden Celcius rond zonsopkomst. Na ongeveer 6 uur wandelen bereiken we de rand van de krater; Stella point , op een hoogte van 5.790 meter. Dit is het einde van dit steile gedeelte. Vanaf hier vervolgt u de tocht omhoog over een minder steile helling waar we na ongeveer één uur de top van de Kilimanjaro (Uhuru Peak) bereiken!

De kracht die nodig is voor de laatste meters schijnt voor alle klimmers een machtige ervaring te zijn!

Maar dan sta je wel op het dak van Afrika!

De gouden tip die ik kreeg was veel drinken en langzaam aan doen, oftewel:
“TAKE IT SLOW AND ROCK THE SHOW!!”

Wil je weten waar we ons exact bevinden, we zijn hier te volgen!

Terug naar de homepage.

Hoogtetraining en hartslagmeters dat liegt er zeker niet om!

Posted on januari 16, 2015 by gideontailleur

Astma of niet, met sport sloof ik me graag uit. Tijdens het sporten ga ik het liefst tot de max. Elke keer weer test ik mezelf uit tot hoever ik kan gaan, “veel hartslagen maken, veel zweten”. Noem het bewijsdrang (naar mezelf), noem het uitsloverij, het is nou eenmaal hoe ik in elkaar zit.

Victorie Plaza
Zo ook toen ik werd uitgedaagd door Victorie Plaza in Alkmaar om daar te trainen voor de Kilimanjaro in een hoogtecabine. Ik zou dat wel even doen en laten zien waar toe ik in staat ben, maar vooral mezelf niet teleur stellen. Totdat ik erachter kwam dat ik bij hoogtetraining helemaal mezelf niet mag uitdagen tot het uiterste, voor wat betreft hartslagen dan. Trainen in een hoogtecabine vergt een heel andere manier van sporten, daar mijn hartslag gedurende het uur niet boven de 145 slagen uit mag komen (de verzuringsgrens). Niet keihard zweten en afgemat de zaal uitstappen dus. Dit was voor deze uitslover even een nieuwe wending. Maar wel de ideale manier om je uithoudingsvermogen te vergroten, anders dan mijn bokstraining of Insanity (zie filmpje).

Hoogtecabine bij Victorie Plaza

Buiten het feit dat hoogtetraining in een hoogtecabine een dreun is op je fysieke gesteldheid ben je volledig in control door middel van hartslagmeting. Deze moet dan ook top zijn! Ik ben al een tijdje bezig en gisteren voor het eerst getraind op de hoogte van 5500 meter (dit is echt heel hoog!!). Na een half uur had ik al drie keer het gevoel gehad dat ik flauw zou vallen en ik haalde niet eens de helft van mijn niveau van wat ik normaal aan kan in een sportschool om mijn hartslag te kunnen controleren.

Advertentie: actie http://www.tennisschoen.com

Wat is hoogtetraining?
Hoogtetraining is het uitvoeren van een training met gereduceerde zuurstof in de lucht. Deze conditie vind je normaal alleen in de bergen, maar kan nu ook in hoogtetraining kamers worden gesimuleerd. Een optimale voorbereiding voor bergbeklimmers. Maar ook een ideale workout voor wedstrijdsporters en mensen met astma, copd, diabetes of obesitas. Je krijgt gewoon meer adem. In Nederland zijn er slechts 5 adressen voor. Ik train bij Victorie Plaza in Alkmaar. Drie keer per week rijd ik dan van Amsterdam naar Alkmaar om daar een uur in de hoogtecabine te staan.

Invloed hoogtetraining op astma?
Ik heb regelmatig last van dichte luchtwegen, bronchitus (lichte vorm van astma). Als ik dan op wintersport ga, ben ik de eerste dag/nacht benauwd. Maar aan het einde van de week heb ik altijd ik zuurstof over. Je lichaam past zich namelijk aan.

Hoewel het procentuele aandeel zuurstof in de lucht bij alle hoogten vlak onder de 20,9% ligt, is er door de geringere luchtdruk op hoogte absoluut minder zuurstof voor het ademen ter beschikking. Deze verandering zorgt ervoor dat de hersenen het lichaam instrueert om het aantal ademhalingen op te voeren en/of te verdiepen met het doel om meer rode bloedlichaampjes te produceren. Dit leidt tot een verhoogd zuurstoftransport, waar alle orgaanstelsels van profiteren. De stofwisseling wordt opgevoerd en er komt meer energie beschikbaar. Dit proces zorgt voor een verhoging van je hartslag.

Goede hartslagmeting
Een extra dimensie aan de hoogte training is dus het nauwkeurig volgen van deze hartslag, zodat die niet ineens omhoog schiet. Ik maak nu gebruik van een Polar horloge, die exact meet hoeveel progressie mijn conditie boekt. Deze werd mij geadviseerd door de website van Hartslagmetershop, een website waar je al jouw hartslag apparatuur kan krijgen. Ik ben blij dat ze me deze hebben geadviseerd, want het heeft mijn sporten uiteindelijk een extra dimensie gegeven. Ik kan iedereen die gaat trainen, al is het bootcampen, boksen of spinnen, meet ook eens je hartslag.

Legale “doping”
Aanmaak in je lichaam van meer rode bloedlichaampjes in je lichaam zorgt er ook weer voor dat je conditie meer zuurstof heeft als je je weer op zeeniveau bevindt. Meer zuurstof betekent dus meer uithoudingsvermogen. En dat gezegd te hebben moest ik ook even denken aan die wedstrijd van Ajax tegen Salzburg (zie onderaan).

De voordelen van hoogtetraining op een rij?

Verbetering uithoudingsvermogen
Verbetering verzuringsdrempel
Verhoging hemoglobine concentratie
Meer zuurstof naar werkende spieren
Versneld herstel na zware trainingen
Verbetering van de vetverbranding
Verhoogde schakeling tussen de energiesystemen
Versnelde terugkeer op trainingsniveau na blessures

PS
Terug naar die twee rare wedstrijden : Ajax – Red Bull Salzburg
Ik herinner me de twee wedstrijden van Ajax nog als de dag van gisteren. Ajax werd aan alle kanten voorbij gelopen en liep niet 90 minuten achter de feiten aan, maar 93 minuten. Er werden al snel grappen gemaakt dat de tegenstanders van Salzburg aan Red Bull zaten, want als de scheids na 93 minuten niet had afgefloten waren ze waarschijnlijk nu nog steeds aan het rennen. Nu pas begint het mij te dagen. Zij hadden waarschijnlijk de naastgelegen bergen opgezocht in de winterstop. Hun eigen hoogte training dus gecreëerd, niks geen Red Bull!
Maar waarom gaan alle voetbalclubs dan altijd trainen in landen als Qatar? Als ik Ajax was zou ik serieus eens nadenken over een voorbereiding in de bergen, voor een vliegende 2e seizoenshelft. Of zal een voetbal club zelf ook hoogtecabines hebben? AZ zit in ieder geval praktisch naast Victorie Plaza….

Borsato heeft mij uitgedaagd, nu daag ik Marco uit!‏

Posted on december 15, 2014 by gideontailleur

Onderstaande blog/brief bracht ik onder de aandacht bij Marco Borsato. Meer dan 35 mensen hebben onderstaande blog gedeeld, waarmee die alleen al online meer dan 3000 keer werd bekeken.

Beste Marco,
September 2014 stuurde een vriend mij jouw filmpje waarin jij mensen uitdaagde de Kilimanjaro te beklimmen voor War Child. In eerste instantie leek dat me niet zo´n goed idee. Immers, ik had net mijn veilige en zekere marketing baan bij KPN opgezegd om mijn eigen bedrijf te starten.

Voorbereiding Kilimanjaro
Nu, drie maanden verder, ben ik volop in de voorbereiding van deze beklimming, die op 28 januari zal plaatsvinden.
Sterker nog, ik heb mijn eigen bedrijf volledig vrijwillig ingezet om geld in te zamelen voor War Child. Het leek mij een mooi gebaar, ik heb de keuze kunnen maken om voor mezelf te beginnen en mijn eerste opdracht is om onschuldige oorlogskinderen ook ooit deze kans te geven. In plaats van mensen in mijn omgeving te vragen om donaties heb ik het concept “Klimmenaardaaro” opgezet en vraag ik merken om te doneren aan War Child in producten, tijd of geld. In ruil hiervoor bedenk ik dan met mijn bureau G-Tail een ludieke actie.

Zo heb ik de hoogste abseil ooit in Nederland gedaan, een 1-tegen-1 gehockeyd tegen Ellen Hoog en in een volle Arena op de middenstip gestaan. Ik heb zelfs al de Metro en Het Parool weten te behalen voor War Child.

Gouden armband voor War Child
Maar er is meer! Mijn hoofdsponsoren Schaap Citroen en Royal Asscher hebben hun handen ineen geslagen om mij te steunen en gezamenlijk hebben we een exclusief gouden armbandje ontworpen, genaamd “Ten”. Een armbandje waarmee we uiteindelijk aan 500 onschuldige oorlogskinderen een jaar lang hulp kunnen aanbieden vanuit War Child, omdat de volledige winst ten goede komt aan War Child.

Met de aankoop, van één van deze armbandjes, kan er aan tien oorlogskinderen, een jaar lang, hulp worden geboden door War Child. Een bijzonder geschenk met een blijvende betekenis dat niet alleen vreugde zal brengen aan de drager maar zeker ook aan de 10 kinderen die de kans wordt geboden om weer kind te kunnen zijn.

Ik daag jou uit!
Mijn uitdaging is om deze armbanden voor mijn beklimming te hebben verkocht. Marco, als jij mij niet had uitgedaagd waren deze armbanden nooit op de markt gekomen. Met andere woorden, jij bent indirect de grondlegger van dit prachtige armbandje.

Nu daag ik op mijn beurt jou weer uit om er één van mij aan te schaffen voor Leontien. Dan is de cirkel rond. En om jou niet helemaal met lege handen (armen) achter te laten, krijg je er van mij een echte “Klimmenaardaaro” hoodie bij! Zodat ook jij er deze winter warm bij kan lopen.

Hierbij het startpunt van mijn grote uitdaging:

Maar Marco, bovenal wil ik je in ieder geval bedanken voor dit mooie geschenk! Dit project heeft mij in drie maanden al zoveel vreugde gebracht, ook al werk ik nu volledig vrijwillig zonder verdienmodule. Het gevoel hebben dat je iets doet voor je medemens en in dit geval oorlogskinderen is onbetaalbaar.

Groet,
Gideon Tailleur, initiatiefnemer “Klimmenaardaaro“

PS – sharing = caring Dus feel free deze actie met je twitter volgers te delen. Graag zelfs!

Volg mij op Facebook of ga voor mijn ludieke acties naar de hoofdpagina.

De “TEN” armbandjes zijn exclusief verkrijgbaar bij Schaap en Citroen en gelimiteerd tot een oplage van 50 stuks. De verfijnde armbandjes zijn gemaakt in 18k goud en verkrijgbaar in geel-, rosé- en wit goud. De winkelverkoopprijs bedraagt € 395,-.

Koffie? Mijn espresso, dat is een ijskoude douche!

Posted on december 9, 2014 by gideontailleur

Ademhaling dus… daar was ik bij mijn vorige blog gebleven. Door middel van ademhaling kan je namelijk heel veel reguleren in je lichaam. Je stapt makkelijker in een bad vol met ijsblokjes en ´s ochtends onder een ijskoude douche!

20141118_200022-1_resized Wim Hof, de “Iceman”!
Hier kwam de workshop van Wim Hof dan ook goed van pas. Wim Hof, beter bekend als de Iceman, heeft al vele wereld records op zijn naam staan. Zo heeft hij in New York 1 uur en 52 minuten in een bak met ijs gezeten en kan hij zo´n 6 minuten onder water zwemmen van het ene wak naar het andere wak.
De Iceman kan het! Waar een ongetraind persoon waarschijnlijk zou sterven door onderkoeling en een te lage lichaamstemperatuur, heeft hij dat risico nooit gelopen. Zijn lichaamstemperatuur bleef constant rond de 37 graden. En hij claimt ook nog dat hij zelf invloed kan uitoefenen op zijn immuunsysteem. Medisch gezien leek dat onmogelijk, maar de Iceman zegt een methode te hebben ontwikkeld: met ademhaling- en meditatieoefeningen kun je je afweer onderdrukken en kan je lichaam de confrontatie met de kou aan.

Kan iedereen dat dan leren?
De Iceman claimt een methode te hebben ontwikkeld die iedereen kan leren. Dus het antwoord is ja, maar om tot zulke resultaten te komen wat Wim doet, dan moet je heel, heel diep bij jezelf naar binnen kunnen gaan.

Bewijs dat ziek zijn een keuze is?
De wetenschap pretendeerde altijd dat het onmogelijk was om je eigen immuumsysteem te beheersen.
Ter bewijs heeft Wim 12 mensen opgeleid en deze 10 dagen op sleeptouw genomen. Na afloop liet hij deze mensen injecteren met een virus, net als 12 andere ongetrainde mensen. De 12 getraind door Wim wisten het virus binnen een uur te controleren, de overige 12 hadden hier daarentegen 5 uur voor nodig. Dit was dan ook gelijk het moment dat de wetenschap werd overtuigd van het feit dat een mens meer kan beheersen en beïnvloeden dan we denken. En dus bewust controle kan uitoefenen op de automatische processen in je lijf.

Inspirator
De Iceman is meer dan alleen een man die het ijs kan trotseren en de Mount Everest en de Kilimanjaro kan beklimmen in zijn ontblote bovenlijf. Het is een ware inspirator en motivator.
Een voorbeeld van het feit dat de mensheid op wilskracht veel meer kan bereiken dan je denkt.
Geen wonder dan ook dat Wim langzaam ook in beeld komt bij psychologen, hij kan namelijk de mindset veranderen. Belangrijk in een wereld waarin wij leven, waar depressiviteit de volksziekte nummer 1 is!

En zo weet hij je ook gemakkelijk een ijsbad in te praten tijdens zijn workshop. Iets waar je van tevoren van denkt dat je dat gedeelte misschien zou overslaan.
No Way! Het is een namelijk meer dan een ijsbad, het is een overwinning op jezelf. En goed voor je lichaam, je stimuleert hier de bloedsomloop mee.

Ijskoude douche
Ter voorbereiding van de Kilimanjaro heb ik er zelfs een uitdaging bij gekregen. Elke ochtend zal ik mijn lekkere warme douche afsluiten met een ijskoude douche!
Ik kan je vertellen, hierna heb je geen koffie meer nodig! Een koude douche zorgt ervoor dat al je lichaamsdelen in de actie modus komen te staan.
Van tevoren voel je de spanning een beetje oplopen, je gaat je ademhaling aanpassen tot het moment daar is dat je de warme kraan uitdraait en daarna laat je alles over je heen komen. De uitdaging is dan om je rust te vinden ondanks de kou. Dit moment is een overwinning op jezelf als je weer die kou in de ochtend weet te trotseren.

Je moet het eigenlijk zien als een soort van meditatie in de ochtend. Vooraf zie je er tegenop, je wilt namelijk een lekkere warme douche. Maar zodra ik de warme douche heb aangedraaid, wil ik mentaal nu afsluiten met een koude douche. Het is een soort verslaving geworden om elke ochtend deze uitdaging met jezelf aan te gaan.

Eerst begon ik met 20 seconden, toen 40, 1 minuut en inmiddels douche ik zo´n 2 minuten per dag ijskoud.

Geloof me, na zo´n douche kan je de hele wereld aan. Het gevoel van onoverwinnelijkheid zal ongeveer zo moeten voelen!

Elke ochtend begin ik dus met een overwinning op mezelf! Niks geen dure koffie meer bij de Starbucks om wakker te worden!

Zullen we afspreken dat iedereen het een keer probeert? En in plaats van naar de Starbucks, Coffee Company of elke andere koffiezaak, doneer je het geld van een koffietje aan een goed doel, bijvoorbeeld War Child! Wie doet mee?

Ik ben Gideon Tailleur en op 28 januari zal ik de Kilimanjaro beklimmen met het doel geld in te zamelen voor War Child. Geld inzamelen doe ik door ludieke acties te bedenken met mijn project “Klimmenaardaaro“.

Terug naar de home page.

Of volg me op Facebook!

Andere Blogs lezen

Van hoogtevrees naar hoogteziekte

Posted on november 20, 2014 by gideontailleur

Dat de beklimming van de 5892 meter hoge Kilimanjaro een uitdaging wordt, dat stond al vast! Je wandelt tenslotte niet enkel naar de top, maar je gaat tevens van +30 graden naar -20 graden.

Mijn hoogtevrees heb ik al overwonnen tijdens de hoogste abseil, ooit gedaan in Nederland. Maar hoogtevrees is het probleem niet tijdens de beklimming van de Kilimanjaro, hoogteziekte daarentegen wel!

Jaarlijks overlijden er personen op de Kilimanjaro aan deze ziekte. Hoeveel? Dat is niet bekend en dat wordt ook stil gehouden, maar het zijn er in ieder geval geen tientallen. De Kilimanjaro is een belangrijke toeristische inkomstenbron voor Afrika, vandaar wellicht ook de onbekendheid, ook wel de doofpot genoemd.

Hieronder nog het filmpje van de hoogste abseil ooit, mocht je die gemist hebben.

De koude top
Momenteel ben ik bezig om mijn lagen bij elkaar te sprokkelen. Met lagen bedoel ik de kledingstukken die je beetje bij beetje zullen weerhouden van de toename van de kou. Zo begin je de tocht relaxed met je slippers en je korte broek. En zal je eindigen bepakt met bivakmuts, handschoenen en zo´n 5 lagen om je lichaam heen. De lagen moeten er zorg voor dragen dat je de warmte behoudt en tegelijk zorgen ze voor genoeg ventilatie naar buiten tijdens de inspanning. Maar ook tijdens het slapen dien je voldoende tegen de kou bestand te zijn. Want de top halen met slechte nachtrust? Forget it!

Daarom ben ik ook zo blij dat ik geweldige merken heb weten te vinden die mij willen sponsoren gedurende deze trip. Goed materiaal is namelijk enorm kostbaar. Zo sponsort Hanwag mij met de juiste schoenen. Patagonia met een fijne Gore Tex jas en Carl Denig mij een geweldige licht gewicht slaapzak sponsort, die wel tot -20° bestand is. Drie producten die normaal al een winkelwaarde van €1000,- vertegenwoordigen. En dan heb je pas de basis…

Aan het materiaal hoeft het dus zeker niet te liggen. No worries!

Hoogteziekte
De kou is echter niet de enige vijand tijdens de beklimming. Grootste uitdaging is namelijk de ijle lucht. Boven de 2000 meter neemt de zuurstof in de lucht af, waardoor hoogteziekte om de hoek komt kijken. Hoogteziekte ontstaat door een tekort aan zuurstof in het lichaam. Het lichaam heeft tijd nodig om aan deze nieuwe “vijandige” omgeving aan te passen. Wordt deze tijd niet gegeven, liggen er klachten op de loer: misselijkheid, benauwdheid en hoofdpijn. Op 4500 meter hoogte krijgt 50% last van een vorm van hoogte ziekte en boven de 5500 krijgt zelfs iedereen er last van, al is het in een lichte vorm. Ga je hier niet goed mee om, kan het zelfs dodelijk zijn. Maar dan moet je wel heel slecht geluisterd hebben naar de signalen van je lichaam.
Maar ja, wat doe je als je 100 meter onder de top je lichaam “NEE” voelt roepen, en je geest zegt: “doorgaan”.

Training
Hoogteziekte is (helemaal in de Lage Landen) een moeilijk te trainen obstakel in de beklimming. Je doet er weinig tegen. Je kan er wel voor zorgen dat je conditie optimaal is en dat je je rust pakt in het stijgen. Ik kickboks momenteel 2 keer in de week en 1 keer in de week insanity training om mijn conditie op peil te brengen. Dus mijn conditie zal tegen 28 januari goed zijn. Toch blijft hoogteziekte een risico, waar zelfs topsporters tegenaan kunnen lopen. Het overkomt je, je hebt het niet in de hand.

Door middel van ademhaling kan je veel beïnvloeden. Daar heb ik afgelopen ook weer wat in geleerd van Wim Hof.

Daar ga ik volgende week graag wat dieper op in met mijn ervaringen vanuit de workshop van Wim Hof, de Iceman. Samen met mijn nieuwe ritueel om mijn lichaam beter te beheersen tegen de kou zonder kleding.

Leuk arikel over hoogteziekte: de reisdokter.
Bron: Foto en informatie van: hoogteziekte.info

Fuck de oorlogskindjes!

Posted on oktober 23, 2014 by gideontailleur

Rare en grove titel misschien, maar ik heb jou al meerdere keren proberen te bereiken met de kreet “help de oorlogskindjes!”. Alleen toen reageerde je niet! Het is dus een hulpkreet, een andere manier om jou aandacht te krijgen en het werkt blijkbaar. Zie ook het filmpje hieronder.

I had a dream, en een hele serieuze droom ook. Echter vannacht werd ik opeens zwetend wakker. Oh nee “I had a nightmare”, een hele serieuze nightmare…

Ik voelde me namelijk voor het eerst falen op Facebook, “en public” dus. Reden: Ik zou oorlogskinderen helpen via War Child, heel veel! En dat door de Kilimanjaro te beklimmen. Ik zette een project op en zou het fundraisen eens helemaal anders gaan doen, want daar ben ik immers marketeer voor. FUNraisen moest het worden.

De lat wat hoger leggen
In plaats van mijn omgeving te vragen om te doneren, en zo aan mijn verplichte €2400,- donatie aan War Child te voldoen (buiten mijn reiskosten), zou ik mijn omgeving vragen om mijn project zo snel mogelijk te helpen aan likes. Op deze manier zouden bedrijven mij aantrekkelijk genoeg vinden om te doneren voor aandacht. Klinkt simpel, toch?

Met dit idee wil ik uiteindelijk meer dan het dubbele inzamelen, namelijk €5000,-. Dit staat gelijk aan War Child hulp aan minimaal 400 oorlogskinderen voor een jaar. Ik bedacht een pakkende naam “Klimmenaardaaro” en besloot zelfs een promofilm te lanceren, niks zou ik meer aan het toeval overlaten!

Eerste €500,- binnen, of toch even wachten?
Al snel was er dan ook het bedrijf Lenco dat mij €500,- bood, nog voordat ik mijn Facebookpagina live had staan. Ik beloofde Lenco plechtig dat ik eerst 500 likes zou garanderen, alvorens donatie zou plaatsvinden. Oftewel 1 like was €1,- waard. Dit moest toch geen probleem zijn! Zou het een uur, een dag of een week duren? Dat was mijn vraag.

Ik checkte nog één keer Facebook: een profielfoto wijziging staat gemiddeld tegenwoordig voor 50 likes, een fotootje van je maaltijd moet toch wel minimaal 80 likes op kunnen leveren en je foto van Ibiza op het strand al snel over de 100 likes! Hoeveel likes moest dit goede doel dan wel niet opleveren?

Daarnaast! Mensen doneren graag! Helemaal als het weinig moeite kost en je niet eens je eigen portemonnee hoeft te trekken. Dan is dat allemaal mooi meegenomen. Vraag maar aan Trijntje Oosterhuis, die weet daar alles van.

Waar blijven die likes?
Ik had een duidelijke win-win te pakken. Na een flitsende start, had ik dan al snel 300 likes, vooral binnen mijn omgeving en dierbare om mij heen die mij weer aan het promoten waren. Echter toen begon de ellende in mijn hoofd. Er kwam wat zand in de motor zullen we maar zeggen. Dus ik besloot te duwen aan de kar. Mensen die ik al jaren niet meer gesproken had, benaderde ik om te liken en te delen.

En er werd veel gedeeld op zowel Twitter als Facebook, maar het leverde me weinig op. Binnen 1 week tijd ging ik van 300 naar 380 likes, terwijl ik overuren draai. Dit kon niet de bedoeling zijn. Wat ging er mis?

Een bedrijf dat staat te trappelen om €500,- te betalen, maar ik kom er niet aan. Twitter, Facebook, Instagram ik zette alles op alles. Het voelt voor mij als falen, want ik was die marketeer toch die het wel even anders zou gaan doen. Terwijl iedereen om mij heen zo begaan is en mij steunt en zegt hoe goed ik bezig ben.

Facebook falen
Waarin had ik dan gefaald? Was het wel mijn falen? Of is het Facebook? Ik had er tenslotte vrijwillig alles aan gedaan om zieltjes te winnen en bedankte mensen achteraf of ze MIJ goudstaven gaven. Moest ik dan net als andere bedrijven mijn pagina adverteren, met geld dat ten koste gaat van oorlogskinderen? NEE! Hoor ik iedereen denken. Moet ik dan spullen van merken verloten om mensen over te halen om mij te liken? Nee, die spullen heb ik immers om te veilen.

Allemaal leuk en aardig, maar “what´s in it for me”?
Is het dan misschien maatschappelijk falen? Mogelijk, ik ben er bang voor. Mensen hebben misschien geen tijd meer om lang stil te staan bij problemen. ALS (Ice Bucket Challenge) was een daverend succes, maar mede doordat er een grote “ what’s in it for me” in zat voor de mensen. Humor en eigen promotie.

Facebook is wellicht niet bedoeld voor problemen in de wereld en enkel om je successen te delen. En een duidelijke “ what’s in it for me” is daar wellicht de snelste weg naar succes.

En wat betreft Trijntje, was zo’n like nou daadwerkelijk om te steunen of om Trijntje in de problemen te brengen, net als Project X? Dus is Facebook toch ook voor problemen, maar dan meer “hoe kan ik die veroorzaken bij iemand anders”.

Overigens heb ik net de de 500 likers gehaald. Maar mijn nieuwe mijlpaal 1000 nog lang niet! Mocht je na het lezen dit project leuk of interessant vinden? Ik ben nog op zoek naar oprechte likers: https://www.facebook.com/klimmenaardaaro! En ondertussen ga ik keihard door met mijn propaganda voor mijn project!

Evenementen
Maar ook heb ik inmiddels meerdere evenementen bedacht waaraan mensen “gratis” kunnen deelnemen. Ik vraag echter wel een donatie aan War Child. Die bootcamp les, waar je normaal lachend zo’n €10,- voor betaald. Betaal je nu in een donatie aan War Child. Ondanks groots aangekondigd via diverse partijen, lukte het mij niet om mensen buiten mijn directe omgeving hierbij aanwezig te krijgen.

Museumnacht
Ook een oproep naar Museumnacht armbandjes bracht niets op. Ik had in gedachte om museumnacht bandjes (die na de museumnacht recht gaven op 1 extra bezoek tot eind 2014 aan 1 museum in Amsterdam) te gaan verkopen aan toeristen die in een lange rij staan. Mensen konden dus hun bandje aan Klimmenaardaaro doneren. Met in gedachte dat het Rijksmuseum €17,50 kost voor toegang, zou dit bedrag toch al snel kunnen oplopen. Maar er werd niet op gereageerd.

Het gevoel
Hoe ik me soms voel, zoals het filmpje van hierboven. Mensen zijn begaan met je, maar het is zo moeilijk mensen voor je te winnen buiten je omgeving! Daarom hieronder nog een keer het filmpje! En nu als een gek mijn pagina liken! Of actief deelnemen aan 1 van mijn evenementen!